توسط :
زی‌سان: بر اساس مطالعه‌ای جدید، بشر به سقف نهایی «امید به زندگی» نزدیک شده است.
به گفته محققانی که پایین آمدن سن امید به زندگی را در کشور‌هایی که مردم آنها به طور متوسط عمر طولانی‌تری دارند، بررسی کرده‌اند، با وجود پیشرفت فناوری‌های پزشکی و تحقیقات ژنتیکی و همچنین افزایش تعداد افرادی که به ۱۰۰ سالگی می‌رسند، این پیشرفت‌ها به افزایشی قابل‌توجه در طول عمر کلی انسان‌ها منجر نشده است.
به گفته اس. جای اولشانسکی، محقق دانشگاه ایلینویز شیکاگو و نویسنده اصلی مقاله، که روز دوشنبه در مجله «پیری طبیعت» (Nature Aging) منتشر شد، «ما باید بپذیریم که سقفی وجود دارد. شاید حتی لازم باشد مفروضات مربوط به زمان بازنشستگی افراد و مقدار پولی را که برای گذران زندگی به آن نیاز دارند، مجددا ارزیابی کنیم.»
مارک هیوراد، محقق دانشگاه تگزاس، که در این مطالعه شرکت نداشت، این مقاله را «افزوده‌ای ارزشمند به مطالعات مربوط به مرگ‌ومیر» خوانده است.
امید به زندگی چیست؟
امید به زندگی در واقع تخمینی از میانگین سال‌هایی است که انتظار می‌رود نوزاد متولدشده در یک سال مشخص‌ــ با فرض ثابت ماندن نرخ مرگ‌ومیر‌ــ عمر کند.
این یکی از مهم‌ترین شاخص‌های سلامتی در جهان است که البته نقص هم دارد؛ زیرا تخمینی برای همان زمان خاص (لحظه) است و نمی‌تواند تغییرات و تحولات آینده یا شرایط متغیر را در نظر بگیرد و مواردی، چون همه‌گیری‌های مرگبار، درمان‌های معجزه‌آسا یا دیگر تغییرات پیش‌بینی‌نشده را که می‌توانند جان میلیون‌ها نفر را بگیرند یا نجات دهند، به شمار نمی‌آورد.
اولشانسکی و همراهانش در این تحقیقات، تخمین‌های امید به زندگی در سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ را که از پایگاه داده‌ای موسسه تحقیقات جمعیتی ماکس پلانک (Max Planck) به دست آمده بود، ردیابی کردند و در این پژوهش بر جمعیت هشت کشور جهان که بالاترین امید به زندگی را دارند، متمرکز شدند: استرالیا، فرانسه، هنگ‌کنگ، ایتالیا، ژاپن، کره جنوبی، اسپانیا و سوییس.
چه کسی بیشتر عمر می‌کند؟
به گفته محققان، زنان بیشتر از مردان عمر می‌کنند و شاخص امید به زندگی همچنان رو به افزایش است، اما سرعت آن کم شده است.
در سال ۱۹۹۰ متوسط افزایش امید به زندگی حدود ۲.۵ سال طی یک دهه بود. این افزایش در دهه ۲۰۱۰ به ۱.۵ سال و در ایالات متحده، تقریبا به صفر رسید.
این محاسبه برای ایالات متحده دشوارتر است، زیرا تحت تاثیر طیف وسیعی از مسائل قرار دارد که قبل از رسیدن به سن پیری، جان افراد را می‌گیرند؛ از جمله مصرف بیش از حد مواد مخدر، تیراندازی‌ها، چاقی و نابرابری در دسترسی به مراقبت‌های پزشکی کافی. با این حال محاسبه دقیق‌تر محققان از طریق حذف تمام موارد مرگ قبل از ۵۰ سالگی، در این ۹ کشور بازهم نشان داد که در بهترین حالت، افزایش امید به زندگی در این کشورها ۱.۵ سال بود.
چرا امید به زندگی ممکن است همیشه بالا نرود؟
این مطالعه نشان می‌دهد که برای بیشتر افراد، سقفی برای طول عمر وجود دارد و ما تقریبا به این سقف رسیده‌ایم. اولشانسکی توضیح داد: «هرچقدر هم که فناوری‌های جدیدی برای افزایش طول عمر معرفی شوند، تاثیر آنها در افزایش امید به زندگی به دلیل چالش‌های ناشی از پیر شدن بدن، محدود است.»
این روز‌ها اینکه بشنویم فردی تا ۱۰۰ سالگی زندگی کرده، عادی شده است. جیمی کارتر، رئیس‌جمهوری سابق ایالات متحده، هم هفته گذشته ۱۰۰ ساله شد. اولشانسکی می‌گوید که در سال ۲۰۱۹، کمی بیش از دو درصد آمریکایی‌ها به ۱۰۰ سالگی رسیدند، در حالی که این رقم در ژاپن پنج درصد و در هنگ‌کنگ حدود ۹ درصد بود.
متخصصان می‌گویند احتمال اینکه تعداد ۱۰۰ ساله‌ها در دهه‌های آینده افزایش پیدا کند، زیاد است، اما دلیل اصلی آن رشد جمعیت است و درصد افرادی که به ۱۰۰ سالگی می‌رسند، همچنان محدود خواهد ماند. به طوری که در بیشتر کشورها، احتمالا ۱۵ درصد زنان و پنج درصد مردان به سن ۱۰۰ سالگی خواهند رسید.
