توسط :
زی‌سان: در حالی که کمتر از دو هفته تا روز انتخابات باقی مانده است، نظرسنجی‌ها هنوز نشان نمی‌دهند چه کسی رئیس‌جمهوری بعدی آمریکا خواهد بود. در چند روز گذشته، نتایج نظرسنجی‌ها از پیشتازی ۴ درصدی هریس تا پیشتازی ۳ درصدی ترامپ متغیر بوده است.
با این میزان تغییر، این سوال پیش می‌آید که آیا واقعا می‌توانیم (و باید) به نظرسنجی‌ها اعتماد کنیم؟
نظرسنجی‌هایی که قبلا «غلط از آب درآمدند»
در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰، افرادی که نظرسنجی‌ها را دنبال می‌کردند ممکن بود از دیدن نتایجی که اعلام می‌شد، هم در سطح ملی و هم ایالتی، شوکه شوند.
در هر دو مورد، نتایج نظرسنجی‌ها در مورد میزان موفقیت دموکرات‌ها در مقایسه با نتایج واقعی انتخابات اغراق‌آمیز بود.
در رقابت انتخاباتی ۲۰۱۶ در مقطعی مشابه [رقابت انتخاباتی فعلی]، نظرسنجی‌های ای‌بی‌سی نیوز نشان داد که هیلاری کلینتون ۱۲ درصد از ترامپ جلوتر است، و راه برای پیروزی‌اش هموار است. اما در نهایت، کلینتون فقط ۲ درصد در آرا مردمی جلوتر بود، در حالی که ترامپ سرانجام در آرا مجمع گزینندگان پیروز شد.
حتی با وجود پیروزی راحت جو بایدن در انتخابات ۲۰۲۰، اختلاف ۴.۵ درصدی‌اش با دونالد ترامپ حتی کمتر از برآورد نظرسنجی‌های فاکس‌نیوز بود که تنها چند روز پیش از انتخابات، پیروزی با اختلاف ۸ درصد برای بایدن پیش‌بینی می‌کردند.
امسال، نظرسنج‌ها تلاش می‌کنند برخی از اشتباهاتی را که در سال ۲۰۲۰ مرتکب شدند اصلاح کنند‌ــ گرچه همین حرف درباره سال ۲۰۱۶ هم زده شده بود. پس چگونه ممکن است که پیش‌بینی‌ها در دو دوره متوالی نادرست باشند؟
دکتر تریستان هایتاور، استاد علوم سیاسی در دانشگاه برایانت، توضیح می‌دهد: «این پاسخ چندان رضایت‌بخشی نیست، اما، چون همه چیز را نمی‌دانیم، در نظر گرفتن همه چیز ناممکن است.»
از آن‌جا که عوامل منحصربه‌فردی که بر نحوه رای‌دهی مردم تاثیر می‌گذارند همواره در حال تغییرند، شناسایی همه این عوامل تا وقتی تحقق نیافته‌اند می‌تواند دشوار باشد؛ و بزرگترین آزمون دقت نظرسنجی فقط در روز انتخابات ممکن است، وقتی آرای واقعی با نظرسنجی‌ها مقایسه شوند.
دکتر هایتاور می‌گوید: «در سال ۲۰۱۶، وقتی اختلاف رای ترامپ تا حد زیادی کمتر از واقعیت برآورد شد، صحبت‌هایی مطرح شد مبنی بر اینکه: آیا مردم می‌ترسند بگویند به ترامپ رای می‌دهند؟ در واقعیت، ما چنین چیزی را واقعا به چشم مورد تجربی اجتماعی نمی‌بینیم. مورد محتمل‌تر این است که رای‌دهندگان به ترامپ تمایل کمتری داشتند به نظرسنجی‌ها پاسخ دهند. این نمونه‌ای از سوگیری عدم پاسخ‌دهی است‌ــ و موردی است که نظرسنج‌ها در آن زمان از آن اطلاع نداشتند، و نمی‌توانستند در نظر بگیرند.»
دردسر سوگیری در نظرسنجی
وقتی از «سوگیری» در نظرسنجی صحبت می‌کنیم، لزوما به‌معنای انحراف عمدی در داده‌ها، یا گرایشی سیاسی نیست.
دکتر هایتاور توضیح می‌دهد: «تغییر‌های جزئی در روش نظرسنجی می‌تواند تفاوت‌های قابل‌ملاحظه‌ای در نتیجه یک نظرسنجی خاص ایجاد کند. این امر دلایل مختلفی دارد. می‌توانید سوگیری را خیلی راحت وارد نظرسنجی کنید. حتی وقتی موردی کوچک را تغییر می‌دهید، ممکن است خطا‌هایی به وجود آید که در نظر گرفته نشده‌اند.»
وقتی نظرسنج‌ها روش‌شناسی نظرسنجی را طراحی می‌کنند، هر پارامتری که معرفی می‌شود می‌تواند نتیجه نهایی را تغییر دهد. دکتر هایتاور می‌افزاید: «سوگیری در هرگونه روش‌شناسی نظرسنجی وجود دارد.»
با این حال، بدون این وزن‌دهی‌ها، بسیاری از نظرسنجی‌ها تصویر دقیق و کاملی ارائه نخواهند کرد. نظرسنجی‌ها باید تنظیم شوند تا عواملی مانند آثار آموزش، نژاد و منطقه را در نظر بگیرند.
دکتر هایتاور توضیح می‌دهد: «اگر یک نظرسنجی فقط ۲۰ درصد پاسخ‌دهنده زن داشته باشد، می‌توانید ارزش این پاسخ‌ها را کمی بیشتر کنید، چون می‌دانیم که رای‌دهندگان زن حدود ۵۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند. بنابراین، می‌توانید به‌معنای واقعی کلمه وزن بیشتری به این پاسخ‌ها بدهید.»
نمونه دیگر در ویژگی‌های خاص ایالتی است که بر رویه رای‌دهی تاثیر می‌گذارد، و نظرسنج‌ها چنانچه در آن منطقه تجربه داشته باشند، می‌توانند تعدیل‌های متناسب را انجام دهند.
دکتر هایتاور می‌گوید: «ساکنان برخی ایالت‌ها به‌طور خاص در معرض عواملی قرار دارند که آنها را منحصربه‌فرد می‌کند. در فلوریدا، چند مورد وجود دارد که به‌طور خاص برای شهروندان آن‌جا مهم است‌ــ نمونه اخیر این مورد بلایای طبیعی به شکل طوفان است. گاهی اوقات از این عوامل اطلاع داریم و می‌توانیم آنها را در نظر بگیریم، و گاهی اوقات از وجود چنین چیز‌هایی اطلاع نداریم.»
با این حال، خصوصیت‌های خاص ایالتی می‌توانند پیش‌بینی نتیجه انتخابات ملی را نیز دشوار کنند. بسیاری از نظرسنجی‌های ملی عمده از نمونه‌ای به اندازه فقط ۱۰۰۰ نفر در سراسر کشور استفاده می‌کنند، که از لحاظ آماری معتبر است، اما برای سیستم انتخاباتی آمریکا پیچیده است.
دکتر هایتاور می‌افزاید: «اما البته یک سیستم مجمع گزینندگان داریم. بنابراین، [نتیجه نظرسنجی]همیشه به‌طور مستقیم به این معنا نیست که چه کسی واقعا برنده انتخابات خواهد شد؛ و در نظر گرفتن این موضوع بسیار بسیار دشوار است.»
در مورد نظرسنج‌های حزبی چطور؟
گرچه اکثر نظرسنج‌ها از گرایش سیاسی اجتناب می‌کنند، در برخی موارد، نظرسنجی‌ها با حمایت مالی یا از طریق گروه‌های حزبی انجام می‌شوند.
اما فقط به این دلیل که یک نظرسنج متمایل به دموکرات‌ها یا کارزار سنای جمهوری‌خواهان نظرسنجی را انجام داده است، لزوما به این معنی نیست که نتایج غیرقابل‌اعتماد است.
دکتر هایتاور می‌گوید: «از نظر سوگیری مخربی که بخواهد روی نتیجه نظرسنجی تاثیر بگذارد، انگیزه زیادی در نظرسنج‌ها نمی‌بینم. اگر به بسیاری از نظرسنجی‌های ملی نگاه کنید، بیشتر آنها کمابیش تنگاتنگ‌اند. تفاوت از جایی ناشی می‌شود که افراد با حسن نیت بر اساس وزن‌دهی، تصمیم‌های متفاوتی گرفته‌اند.»
او می‌افزاید: «بنابراین، اکثر نظرسنجی‌ها را دارای سوگیری [به‌معنای مرسوم]توصیف نمی‌کنم، فارغ از اینکه آنها را موسسات لیبرال‌تر یا متمایل به جریان محافظه‌کار انجام داده باشند.»
بیشتر «چرخش» نتایج بعدا، در مرحله تحریریه یا تحلیل، صورت می‌گیرد (در نظر بگیرید تیتری که می‌گوید نامزدی با اختلاف زیاد پیشتاز است، اما در واقعیت فقط ۲ درصد جلوتر است).
البته در بیشتر موارد دقت نتایج به‌نفع نظرسنج است؛ اما در برخی موارد این‌گونه نیست. فایوترتی‌ایت (FiveThirtyEight) رتبه‌بندی مفیدی از بیش از ۳۰۰ نظرسنج ارائه می‌دهد، که بر اساس شفافیت و دقت قبلی‌شان ارزیابی شده‌اند.
نظرسنجی‌ها آمده‌اند… کسی خانه نیست؟
حتی قالب خود نظرسنجی می‌تواند بر نتایج تاثیر بگذارد؛ و مهم‌تر از همه اینکه چه کسی واقعا پاسخ می‌دهد.
در این دوره از انتخابات، نظرسنجی‌ها به شکل پیامک، ایمیل، پرسشنامه آنلاین، تماس تلفنی، و داخل اپلیکیشن انجام شده‌اند. این روش‌ها می‌توانند به پاسخ‌دهندگان متفاوت و بنابراین، پاسخ‌های متفاوتی برسند.
دکتر هایتاور می‌گوید: «به‌طور سنتی، نظرسنجی را به‌صورت گرفتن تصادفی شماره تلفن افراد در نظر می‌گیریم. این روزها، می‌دانیم که بسیاری از افراد به تلفنشان جواب نمی‌دهند، و کسانی که پاسخ می‌دهند معمولا از نظر جمعیت‌شناسی متفاوت از کل جمعیت‌اند. بنابراین، صرفا شماره‌گیری تصادفی نمونه‌ای که نماینده باشد ایجاد نخواهد کرد. وقتی از طریق پست یا آنلاین تماس می‌گیرید، آن‌جا است که می‌توانید تفاوت‌هایی مشاهده کنید. همچنین انواع متفاوتی از عدم پاسخ‌گویی وجود دارد، افرادی که تصمیم می‌گیرند در نظرسنجی‌ها شرکت نکنند.»
در چند سال اخیر به‌ویژه، چند موسسه نظرسنجی بزرگ (از جمله ایپسوس و سی‌ان‌ان/اس‌اس‌آر‌اس) به‌جای شماره‌گیری تصادفی، شروع به استخدام افراد برای میزگرد‌های احتمال‌سنجی آنلاین کرده‌اند.
همچنین این سوال مطرح است که چه کسانی وقت می‌گذارند به این نظرسنجی‌ها پاسخ دهند؛ به‌ویژه وقتی برخی از نظرسنجی‌های اصلی شامل ده‌ها سوال‌اند، به این معنا که پاسخ‌دهی به کل نظرسنجی ممکن است زحمتی یک ساعته باشد.
در چشم‌انداز در حال تحول فضای دیجیتال، نظرسنج‌ها با نیاز‌ها و انتظارات جدید سازگار می‌شوند و برخی نظرسنجی‌ها را کوتاه‌تر و دسترسی به آنها را ساده‌تر می‌کنند.
دکتر هایتاور می‌گوید: «مشارکت در این کار‌ها معمولا سود اقتصادی زیادی ندارد. اما نظرسنج‌ها می‌توانند افراد را همان‌جایی که هستند ملاقات کنند. دیده‌ایم که این نظرسنجی‌های ۳۰ سوالی واقعا با رای‌دهندگان جوان‌تر ارتباط برقرار نمی‌کنند؛ بنابراین می‌توانیم نظرسنجی‌های کوتاه‌تری انجام دهیم. نظرسنج‌ها از نظرسنجی‌هایی با طول متفاوت و روش‌هایی متنوع برای تماس استفاده می‌کنند. ما شاهدیم که نظرسنجی‌ها از صحبت تلفنی به سمت نمونه‌های آنلاین در حال تغییر است.»
نظرسنجی فقط نظرسنجی است، نه بیشتر
آنچه از تمام این عوامل مشخص است این است که تفاوت‌ها در نتایج نظرسنجی حتی پیش از آنکه افراد فرصت پاسخ‌دهی داشته باشند آغاز می‌شود.
دکتر هایتاور هشدار می‌دهد با میانگین اختلاف فقط ۱.۸ درصد میان کامالا هریس و دونالد ترامپ، گفتن اینکه یکی از آنها شانس قطعی برنده شدن دارد پرخطرتر می‌شود.
دکتر هایتاور می‌گوید: «برخی افراد می‌گویند ما به نظرسنجی‌ها اعتماد نداریم. پاسخ من این است باید نظرسنجی را همان‌طور ببینید که هست. ما به یک نمونه نماینده، در یک برهه زمانی خاص، درباره آنچه مردم فکر می‌کنند نگاه می‌کنیم. به نظر من، مشکل بزرگ زمانی پیش می‌آید که سعی کنیم بر اساس آنچه در آن نظرسنجی‌ها در آن لحظه رخ می‌دهد پیش‌بینی کنیم.»
کمتر از دو هفته دیگر، مردم آمریکا فرصت رای‌دهی خواهند داشت، و رئیس‌جمهوری بعدی آمریکا تعیین خواهد شد. فقط آن زمان است که نظرسنجی‌ها محک خواهند خورد.
